تجمع زیستی برخی از عناصر فلزی در پوست و بافت خوراکی میگوی ببری سبز صید شده از آب های سواحل خلیج فارس

زمینه: امروزه پیامدهای دریافت یون های فلزی و به ویژه فلزات سنگین بر سلامت انسان و محیط زیست و همچنین مخاطرات ناشی از مصرف فراورده های دریایی که این قبیل یون ها را به صورت تجمع یافته در خود دارند، بسیار مورد توجه است. هدف از این مطالعه کاربردی- تحقیقی تعیین غلظت برخی از عناصر فلزی (شامل نیکل، آهن، وانادیم، کبالت، کروم، نقره، کادمیم، لیتیم و باریم) در میگوی ببری سبز صید شده از آب های خلیج فارس بوده است. مواد و روش ها: در این پژوهش 21 نمونه میگوی ببری سبز از 7 منطقه صیادی در بندر بوشهر، بندر ماهشهر و بندرعباس جمع آوری و بلافاصله در کنار یخ به آزمایشگاه منتقل گردید. پس از آماده سازی نمونه ها مطابق روش مرجع aoac، جهت تعیین غلظت یون های فلزی از روش طیف بینی نشر اتمی پلاسمای جفت شده القایی استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از این بررسی نشان می دهد به جز در مورد وانادیم، میانگین غلظت تمامی عناصر در عضله میگو بیش از پوست آن ها بود. همچنین در میانگین غلظت کبالت و لیتیم موجود در پوست و عضله میگو اختلاف معنی داری وجودداشت (05/0>p). میانگین غلظت کلیه عناصر اندازه گیری شده هم در عضله و هم در پوست میگو در بندر بوشهر در مقایسه با دو بندر دیگر بیشتر بودکه نمایانگر آلودگی بالقوه بیشتر این بندر به فلزات مذکور می باشد. نتیجه گیری: مقایسه میانگین غلظت یون های فلزی در عضله میگو با مقادیر خطوط راهنمای تعیین شده از سوی سازمان بهداشت جهانی نشان می دهد که غلظت تمامی عناصر مورد بررسی کمتر از حد مجاز بوده و برای سلامت مصرف کننده مخاطره ای ندارد.